Eén Ding Moeten We Niet Meer Zeggen Tegen Moeders Met Jonge Kinderen
Eén Ding Moeten We Niet Meer Zeggen Tegen Moeders Met Jonge Kinderen

Video: Eén Ding Moeten We Niet Meer Zeggen Tegen Moeders Met Jonge Kinderen

Video: Eén Ding Moeten We Niet Meer Zeggen Tegen Moeders Met Jonge Kinderen
Video: Geef jij een vuurtje aan een kind van 13 jaar? | Mensenkennis 2024, Maart
Anonim

Er is één moederlijke slogan die mijn bloed altijd doet koken. Misschien heb jij het ook wel eens gehoord:

"Kleine kinderen, kleine problemen; grote kinderen, grote problemen."

Ugh. Gewoon nee.

GERELATEERD: Er is een goede (en verkeerde) manier om andere moeders te beoordelen

Ik kan vrijwel garanderen dat elke moeder die dat ooit tegen mij heeft gezegd (en ja, er zijn er meer dan een paar geweest) nog nooit een peuter met een terminale ziekte, een basisschoolgaande zoon of dochter met levensbedreigende allergieën heeft meegemaakt, autisme, pesten, aangeboren hartafwijkingen, echtscheiding in de eerste jaren van het ouderschap, wonen in een buurt vol bendes of drugs, of onnoemelijke andere problemen die het domein zijn van het opvoeden van kleintjes.

Terwijl ik weet dat sommigen van jullie met je ogen naar me rollen (en dat is cool), laat me mijn zaak verdedigen.

Wanneer een meer doorgewinterde moeder de zorgen van de jonge moeder beantwoordt met die gerimpelde oude kastanje, "Kleine kinderen, bla bla bla", hoort die jonge moeder dat ze dom is, dat haar problemen geen gevolgen hebben, dat wat haar zorgen baart triviaal is.

"Kleine kinderen, kleine problemen; grote kinderen, grote problemen", is over het algemeen een clichématige reactie op een jonge moeder die klaagt, piekert of zich zorgen maakt over iets dat op dit moment niet zo klein voor haar is.

Misschien maakt ze zich zorgen over een kind van 9 maanden dat geen vast voedsel wil eten. Of een kind van 18 maanden in een slagfase. Die vreselijke 2's waar ze altijd over hoorde, lijken alleen maar erger te zijn in het 3e (en 4e) jaar. Haar 6-jarige worstelt op school en heeft gedragsproblemen. Haar 8-jarige tweeling is sociaal geïsoleerd, is op zichzelf en kan geen nieuwe vrienden maken.

Voor het grootste deel lijken die problemen een voorbijgaande fase, van voorbijgaande aard. Over een paar weken of een maand komt alles goed.

drie kinderen dicht in leeftijd
drie kinderen dicht in leeftijd

Ik had 3 kinderen rug aan rug en het was het beste ooit

kleuterschool afstudeercadeaus
kleuterschool afstudeercadeaus

8 beste afstudeercadeaus voor de kleuterschool

Rechtsaf?

Nou ja, misschien zullen ze dat wel doen. Dat neemt nog steeds niet de zorg weg die vandaag bestaat voor die jonge moeder.

Wanneer een meer doorgewinterde moeder de zorgen van de jonge moeder beantwoordt met die gerimpelde oude kastanje, "Kleine kinderen, bla bla bla", hoort die jonge moeder dat ze dom is, dat haar problemen geen gevolgen hebben, dat wat haar zorgen baart triviaal is. Het belangrijkste is dat haar afhaalmaaltijd is: WACHT GEWOON, ALS JE DENKT DAT HET NU SLECHT IS, ZULT JE LEREN DAT HET ZO VEEL ERGER WORDT.

Woorden zijn belangrijk en zijn krachtige tools die ons gemakkelijk dichter bij elkaar kunnen brengen of onnodige afstand kunnen creëren.

Wat is dat voor een boodschap over het moederschap? Is het ouderschap slechts een eindeloos pad van steeds toenemende problemen? Shees. Misschien moet ik nu mijn polsen doorsnijden en het gewoon afhandelen.

Mijn gok is dat, zoals bij de meeste clichés, de bedoeling los staat van de boodschap. Laten we ervaren moeders het voordeel van de twijfel geven en geloven dat wat ze proberen over te brengen, voor het grootste deel is, dat het probleem van een jong kind gemakkelijker kan worden opgelost met een kus en een pleister dan het probleem van een ouder kind. Dat is niet altijd waar of juist, maar details, details, emiraat?

GERELATEERD: Nog een teken dat we eigenlijk niet willen dat kinderen kinderen zijn

Woorden zijn belangrijk en zijn krachtige tools die ons gemakkelijk dichter bij elkaar kunnen brengen of onnodige afstand kunnen creëren. De volgende keer dat de zin: "Kleine kinderen, kleine problemen; grote kinderen, grote problemen" in je opkomt, voordat het je lippen kruist, hoop ik dat je mijn woorden onthoudt en een ander soort troost of steun biedt aan die jonge moeder die, om welke reden dan ook, worstelt op grote en kleine manieren.

Misschien beginnen met, "Kleine kinderen. Man, ik snap het helemaal."

Aanbevolen: